Witam!
Mam pytanie dotyczące liczby mnogiej od rzeczownika Kurp. Słownik ortograficzny PWN podaje formę Kurpie – taka też jest powszechnie stosowana na samych Kurpiach. Jednakże często spotkać można się – szczególnie w bardziej oficjalnych tekstach – z formą Kurpiowie. Jaka jest Państwa opinia nt. dopuszczalności tej formy?

Dzień dobry,
pewna moja znajoma pod pewnym zdjęciem zamieszczonym w internecie przeczytała komentarz: „Wyglądasz legitymująco”. Usiedliśmy w gronie humanistów, dumaliśmy długo, ale poza wspólną konstatacją, że chodzi zapewne o interferencję z językiem angielskim, nie doszliśmy do żadnych wniosków odnośnie znaczenia i odcienia przytoczonego zwrotu. Czy mogliby Państwo pomóc rozstrzygnąć, czy aby autor – personalnie lub lingwistycznie – nie obraził osoby figurującej na zdjęciu?
Pozdrawiam,
Jacek

Usłyszałam ostatnio, jak Prezydent Polski użył sformułowania oni lubieli. Od razu poprawiłam Go w swojej głowie na lubili. Słuchałam już niejednej wypowiedzi Pana Prezydenta i uważam, że posługuje się piękną polszczyzną, w związku z czym uznałam, że prawdopodobnie jest to prawidłowo użyty czasownik, a ja mam jakieś braki.

Będę wdzięczna za rozwianie moich wątpliwości.
Mariola Wójciak

Szanowni Państwo,
niedawno wraz z koleżanką zastanawiałyśmy się nad odmianą rzeczownika łoś, a szczególnie nad formą dopełniacza liczby mnogiej. Doszłyśmy do wniosku, że właściwą formą jest łosi, jeśli mówimy o zwierzętach, natomiast łosiów, jeżeli w ten sposób żartobliwie nazywamy pewną grupę osób. Czy nasz tok myślenia jest właściwy?
Z góry dziękuję!

Dzień dobry!
Sporadycznie walczę z użyciem słowa, o które chcę zapytać – szczególnie, że jest z uwielbieniem używane do prób nadania bardziej akademickiego wydźwięku wypowiedziom…
Ale do rzeczy. Czy istnieje coś takiego jak merytoryka i czy mogłoby to być w jakikolwiek sposób rzeczownikową wersją bycia merytorycznym? Dawno temu poznałem opinię, która mocno utkwiła mi w pamięci, że merytoryka, jeśliby istniała, musiałaby być jakąś nauką, lecz na pewno nie „rzeczowością”.
Pozdrawiam!

"Słownik nazw własnych” J. Grzeni oraz „Nowy słownik ortograficzny PWN” pod red. E. Polańskiego podają, kiedy polszczymy imię osoby narodowości innej niż polska. Zgodnie z tymi zasadami w obydwu wymienionych źródłach w części słownikowej można znaleźć Michaiła Bułhakowa. Tymczasem Bułhakow pojawił się jako Michał (spolszczony) w książkach wydanych przez: Czytelnika, Ossolineum, PIW, Znak, Wydawnictwo Dolnośląskie, Luk, MUZĘ SA i jeszcze kilka innych, mniej znanych. Nie są to oczywiście wszystkie przypadki, a i wydawnictwa nie muszą być jakoś szczególnie przywiązane do danej formy. To samo Wydawnictwo Dolnośląskie, które wydało „Mistrza i Małgorzatę” Michała, dziś wydaje książkę o Michaile. Niemniej na mój osąd forma Michał jest częstsza, co dodatkowo mogę podeprzeć wyliczeniami z mojej półki: 14 książek Michała (albo o Michale), i tylko jedna Michaiła.
Wspomniałem na początku o zasadach polszczenia imienia – pisownia Michał mogłaby nie być z nimi sprzeczna, jeśliby zaliczyć Bułhakowa do grona wybranych przypadków, jedną z zasad jest bowiem szczególne traktowanie wybranych osób. Może źródła poprawnościowe również powinny Bułhakowa do nich zaliczyć?
J.B.

Interesuje mnie forma wyrazu minister w zdaniu:

Przepisy bhp […] znajdziecie w rozporządzeniu Ministrów Pracy i Opieki Społecznej, Przemysłu Ciężkiego, Przemysłu Lekkiego, Przemysłu Rolnego i Spożywczego, Żeglugi, Budownictwa oraz Zdrowia.

Czy prawidłowa jest tu forma liczby mnogiej (tak jak w zapisie), czy może jednak liczba pojedyncza (bo każdy z wymienionych ministrów jest tylko jeden), a może w ogóle powinien być powtórzony wyraz minister?
Bardzo proszę o odpowiedź i dziękuję za otrzymane do tej pory.

Szanowni Państwo,

zastanawiam się, czy opisując działania podejmowane przez podmioty prawne (firmy, spółki, urzędy) prawidłowe jest stosowanie czasowników takich jak „pragnie”, „wręcza”, „może”. Spotkałem się z poglądem, że są one właściwe wyłącznie dla ludzi (spółka nie ma rąk, więc nie może nic wręczać).

Przykładowo:

Apple Inc. pragnie wyjaśnić, że...

Spółka wręcza pismo...

Urząd może zebrać informacje...

Firma myśli, iż...

Pozdrawiam

Tomasz P.

Szanowni Państwo,

jak odmienić (i jak wymawiać w poszczególnych przypadkach) hiszpańskie nazwisko męskie Braña?

Łączę pozdrowienia

R.L.

Chciałabym zadać pytanie dotyczące rodzaju gramatycznego w przypadku nazw jachtów, statków itd. Czy istnieje w języku polskim reguła podobna do tej w języku angielskim czy niemieckim, że w większości przypadków nazwy te są rodzaju żeńskiego? Szczególnie chodzi mi tu o katamaran Taboo. Czy po polsku powiem Taboo płyneło, czy też Taboo płynął?
Pozdrawiam serdecznie!